Het leek zo mooi.
Het leek zo goed te gaan. De Raad van Bestuur die zich expliciet uitsprak voor een sterke afdeling Immunologie en Allergologie met daarbinnen een vooraanstaand expertisecentrum voor vasculitis.
De interim-manager betrok allerlei partijen – en ook ons – bij een plan dat daarin voorziet. Een plan dat uitvoerbaar en toekomstbestendig leek. Het in ontwikkeling zijnde plan werd regelmatig doorgenomen met de Raad van Bestuur en men leek volledig op koers te liggen. Immunologen zijn ondertussen weer aan het werk en hard bezig de achterstand met betrekking tot polibezoeken weg te werken.
Een nieuw struikelblok
Recentelijk is er echter door collega-dokters bij de Raad van Bestuur een formele klacht ingediend met betrekking tot het functioneren van het sectiehoofd van de afdeling. Daarmee wordt aangetoond dat het niet alleen maar een dispuut is tussen de immunologen en de Raad van Bestuur maar dat er ook een dokter-dokter conflict onder zit. De klacht heeft onder meer als gevolg dat het sectiehoofd, zolang het onderzoek naar de juistheid van de klacht loopt, zijn werkzaamheden niet kan verrichten. Wat weer betekent dat er van het wegwerken van de achterstand voorlopig weinig terecht komt. Met alle nare gevolgen voor de patiënten.
Over de eigen schaduw springen.
Natuurlijk dient het bestuur een formele klacht tegen het functioneren van een medisch specialist uitvoerig en gedegen te (laten) onderzoeken. We hebben daar alle begrip voor. Waar we minder begrip voor hebben is het gegeven dat de artsen in Maastricht (tot welk kamp ze dan ook behoren) niet in staat blijken hun meningsverschillen onderling op te lossen. Zelfs niet in het volle besef dat het indienen van een formele klacht zal leiden tot ontzettende problemen bij de behandeling van een groot aantal patiënten. Blijkbaar zijn de tegenstellingen ondertussen zo groot dat men niet meer in staat is om “over de eigen schaduw heen te springen” en het patiënten belang boven alles te stellen.
De artseneed
Wij willen daarom aan elke individuele arts die op wat voor manier dan ook bij dit conflict betrokken is (nogmaals, tot welk kamp die dan ook behoort) vragen om vanavond even voor de spiegel te gaan staan en hardop de volgende passage uit hun artseneed te herhalen:
“Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen.
Ik zal aan de patiënt geen schade doen. “
Misschien is het zelfs goed om even uw doktersjas uit te trekken en als mens even stil te staan bij onderstaand gedicht uit 2015 van Martijn Adelmund, in die tijd stadsdichter van Wageningen.
We hebben daarbij voor de duidelijkheid maar even de eerste twee regels wat aangepast.
We realiseren ons volledig dat dit voorstel wat theatraal of zelfs belerend klinkt maar het is onze stellige opvatting dat u als betrokken artsen in het MUMC+ in ieder geval als collectief ernstig zondigt tegen de regels van uw artseneed en zo aan onze groep patiënten wel degelijk schade doet.
—
Primum non nocere
Gij parel van het Limburgse land
waar een geweldig ziekenhuis staat
en 160 volken vreedzaam wonen
wij zeggen doe geen kwaad
Leg het bitter van u af,
door crisis, angst en haat
laat het spel toch aan de kinderen
onthoud het doe geen kwaad
Het is de oudste van alle wetten
die wordt van kracht als alles faalt
de rest is immers bijzaak
wij zeggen doe geen kwaad
Stop die slapeloze nachten
wij geloven al te graag
in een vorm van gerechtigheid
daarom zeg ik doe geen kwaad
(Martijn Adelmund, stadsdichter, 11 maart 2015)